wizyta u lekarza

См. также в других словарях:

• wizyta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wizytaycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przybycie i chwilowy pobyt u kogoś lub gdzieś, mający charakter towarzyski lub oficjalny; odwiedziny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krótka,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wizyta — ż IV, CMs. wizytaycie; lm D. wizytayt 1. «odwiedziny o charakterze towarzyskim lub oficjalnym» Codzienne, częste wizyty. Krótka, niespodziewana, nie zapowiedziana wizyta. Nieprzyjemna, denerwująca wizyta. Pierwsza, pożegnalna wizyta. Wizyta… …   Słownik języka polskiego

• przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści …   Słownik języka polskiego

• konsultacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. konsultacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} udzielenie porady przez specjalistów, opiniowanie; narada specjalistów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeprowadzić konsultację. Zgłosić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wzdragać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzdragać sięam się, wzdragać sięa się, wzdragać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} nie chcieć zrobić czegoś; opierać się, wzbraniać się przed czymś z powodu skrupułów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wzdragał się przyjąć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• udać — dk I, udam, udasz, udadzą, udaj, udał, udany udawać ndk IX, udaję, udajesz, udaćwaj, udaćwał, udaćwany 1. «postąpić, powiedzieć coś nieszczerze, inaczej niż się myśli, czuje; stworzyć pozór czegoś» Udać podziw. Udawać chorobę. Udawać miłość. Udał …   Słownik języka polskiego